Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Εκκλησία

Αν και το συγκεκριμένο άρθρο είναι εκτός θεματικής ενότητας του συγκεκριμένου μπλοκ, θεωρούμε ότι εν' όψη των εκλογών πρέπει να κάνουμε αναδημοσίευση του άρθρου, του  εκκλησιαστικού πρακτορείου romfea.gr, μιας και ο χώρους που κινούνται οι ιεροψάλτες, είναι ο χώρος της εκκλησίας και αφορά άμεσα. Σε τελική ανάλυση το πολίτευμα της Δημοκρατίας είναι το καλύτερο και το πιο ελεύθερο, οπότε ο καθένας μπορεί να ψηφίσει ότι επιβάλλει η συνείδησή του.

 Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 11.30

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας*

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ανακάλυψε εσχάτως και προεκλογικώς την τελετή του Αγιασμού των Υδάτων στον Πειραιά και μιλά δημοσίως για εξορθολογισμό των σχέσεων και όχι για χωρισμό μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας.

Ολα αυτά είναι παραπλανητικά, διότι οι επίσημες θέσεις του κόμματός του είναι διαφορετικές. Τις θυμίζω για να γνωρίζουν και οι Ελληνες ψηφοφόροι.

Τον Φεβρουάριο του 2013 πραγματοποιήθηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης συνέδριο με τίτλο: «Εκκλησία και Αριστερά».

Εκεί ο υπεύθυνος του τομέως Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης δήλωσε ότι πρέπει να καταργηθεί η μισθοδοσία των κληρικών από το κράτος και να πληρώνονται οι κληρικοί από ειδική φορολογία, η οποία θα επιβληθεί στους ορθοδόξους Ελληνες.

Μάλιστα, τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας και ότι στο πλαίσιο αυτό δεν νοείται μισθοδοσία του κλήρου.

Να, λοιπόν, άλλος ένας φόρος, τον οποίο θα επιβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εξάλλου, στις 18/10/2014 η τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Λαμία κάλεσε τον λαό να μη συμμετάσχει στη δοξολογία και τη λιτάνευση της εικόνος του αγίου Λουκά με το σκεπτικό ότι τη Λαμία δεν την απελευθέρωσε από τους Γερμανούς ο Θεός αλλά ο ΕΛΑΣ. 

Οσο και αν προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτά δεν λησμονούνται. Αλλωστε, η συγκεκριμένη ανακοίνωση προκάλεσε τη διαμαρτυρία του σεβ. μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει την κατάργηση του εκκλησιασμού και της πρωινής προσευχής στα σχολεία, και τη μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών από ορθόδοξο ομολογιακό σε θρησκειολογικό. 

Δηλαδή επιχειρεί να αποκόψει την παιδεία των Ελληνοπαίδων από την ορθοδοξία και να εξομοιώσει τον Θεάνθρωπο Χριστό με τον Μωάμεθ, τον Βούδα και άλλους ιδρυτές θρησκειών. 

Αυτό σημαίνει θρησκειολογικό μάθημα. Πέντε σελίδες για τον Χριστό, πέντε για τις ανατολικές θρησκείες και ξερή παράθεση γεγονότων χωρίς χριστοκεντρικό και ηθοπλαστικό περιεχόμενο. 

Θυμίζω ότι στη συντριπτική πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών το μάθημα διδάσκεται ως ομολογιακό με βάση την επικρατούσα θρησκεία, άρα ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται σε αντίθεση όχι μόνον με την ελληνορθόδοξη παράδοση του λαού μας αλλά και με τα ισχύοντα στην Ενωμένη Ευρώπη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύει τον θεσμό της οικογενείας, προτείνοντας τον πολιτικό γάμο ή το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, καθώς και το δικαίωμα υιοθεσίας για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Επίσης, είναι χρήσιμο να θυμηθούμε και την πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ από 22/11/2005 για τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας. 

Στο κείμενο αυτό υπήρχε η πρόταση να μετατραπούν οι μητροπόλεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου εντός Ελλάδος και η Εκκλησία της Ελλάδος από Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου σε απλά σωματεία Ιδιωτικού Δικαίου.

Στην ίδια πρόταση γίνεται λόγος για την καθιέρωση υποχρεωτικού πολιτικού γάμου. 

Η ιερολογία του γάμου στην Εκκλησία θα είναι προαιρετική. Σήμερα είναι ισόκυροι για την Πολιτεία και ο εκκλησιαστικός και ο πολιτικός γάμος.

Αντιθέτως, η Νέα Δημοκρατία στην πρότασή της για τη συνταγματική αναθεώρηση δεν περιλαμβάνει προτάσεις για αλλαγή του θεσμικού καθεστώτος, το οποίο αφορά τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας. 

Η Νέα Δημοκρατία έχει δεσμευθεί για τη συνταγματική κατοχύρωση της εθνικής ταυτότητος και της γλώσσας μας.

Εξάλλου, κυβερνητικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας έχουν κατηγορηματικά απορρίψει το σύμφωνο συμβίωσης και το δικαίωμα υιοθεσίας για τα ομόφυλα ζευγάρια, καθώς και την ίδρυση κατεύθυνσης ισλαμικών σπουδών στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης.

Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι λανθασμένος όρος ο «διαχωρισμός» ή «χωρισμός», διότι στην πράξη δεν υπάρχει κάποια ασφυκτική σχέση ή πρόσδεση.

Το ισχύον Σύνταγμα προβλέπει διακριτούς ρόλους για την Εκκλησία και την Πολιτεία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά επιθυμεί τον χωρισμό Εκκλησίας και έθνους. Η ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας τον ενοχλεί, έστω και αν υποκρίνεται προεκλογικά.

*Υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ.

πηγή: romfea.gr

Δοξολογία πλ.Α-ΠΕΤΡΟΥ-ερμ.Παν.Τζανάκος-Ε.Θεοδώρου

Εξαίρετη εκτέλεση του Πρωτοψάλτου Παναγιώτη Τζανάκου

ILISSIOTES PSALTES ΙΛΙΣΙΩΤΕΣ ΨΑΛΤΕΣ Εἰσελεύσομαι

TERIREM - Byzantine Choir "Tropos"

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΨΑΛΤΩΝ

Ένα πολύ ενδιαφέρον site ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΩΝ  με τα βιογραφικά σύγχρονων ψαλτών.

Έκφρασις της Ψαλτικής Τέχνης

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του μεγάλου Δασκάλου Γεωργίου Αγγελινάρα από τις εκδόσεις Σταμούλη

Περιγραφή 
Τα μουσικολογικά μελετήματα που περιλαμβάνονται στον τόμο αυτό, αναφέρονται σε θέματα εφηρμοσμένης μουσικολογίας, όπως η ουσία και η παιδαγωγική αποστολή της ψαλμωδίας, ο σκοπός της Εκκλησιαστικής μουσικής κατά τους Πατέρες,το ύφος και το ήθος των βυζαντινών μελωδιών, οι αναλύσεις των σημείων ποιότητας, ο χρόνος της μαθητείας, η εκκοσμίκευση της ψαλτικής και άλλα. Σκοπός του είναι να υποψιαστεί ο σύγχρονος Ιεροψάλτης το αμήχανον κάλλος της Ορθοδόξου παραδοσιακής ψαλτικής.

πηγή: stamoulis.gr

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΕΡΟΨΑΛΤΩΝ
«ΡΩΜΑΝΟΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ»
Αρ. Πρωτ. 3 / 2015
Αθήνα, 10 Ιανουαρίου 2015


Προς
τα Μέλη του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών
«Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Δαμασκηνός»
Αγαπητοί συνάδελφοι, Καλή Χρονιά.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου μας, σας προσκαλεί να παρευρεθείτε στην κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συνδέσμου μας, που θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δουρουτείου Πνευματικού Κέντρου την Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015 και ώρα 19.00.
Έχουν προσκληθεί για να ευλογήσουν την εόρτιο αυτή σύναξή μας, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος Β΄, οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες των Ιερών Μητροπόλεων της Περιφέρειας Αττικής, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, οι Πρωτοσύγκελλοι των Ιερών Μητροπόλεων και άλλα εξέχοντα πρόσωπα της κοινωνίας μας και της Ιεροψαλτικής τάξεως.
Η παρουσία σας κρίνεται απαραίτητη, προκειμένου, για μια ακόμη φορά, να δείξουμε την ομόνοια και την ενότητα του σώματος των Ιεροψαλτών, ιδιαίτερα στις δύσκολες ημέρες που ζούμε.
Το Δουρούτειο Πνευματικό Κέντρο βρίσκεται στην οδό Θερμοπυλών 11-13 στον Κεραμεικό. Η πρόσβαση στο χώρο είναι εξαιρετικά εύκολη και μπορεί να γίνει είτε με Ι.Χ. αυτοκίνητο, είτε με τα μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Υπάρχει λόγου χάριν το Τρόλεϊ με αριθμ. 21 και το λεωφορείο με αριθμό 049, τα οποία ξεκινούν από την Ομόνοια. Η στάση αποβίβασης είναι η «ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ» (επί της οδού Πειραιώς). Επίσης, από τον Σταθμό Μοναστηράκι & Θησείο περνά το λεωφορείο με αριθμ. 035 και η στάση είναι και πάλι η ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ.
Αυτονόητο είναι, και σε αντίθεση με το παρελθόν, η παρουσία σας στο κόψιμο της πίτας μας είναι δωρεάν.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ : Αθανάσιος Χρ. Παπαζαρής
Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ : Σπυρίδων Ι. Καμπίτσης

Αμανές και Βυζαντινή Μουσική

Η διαφοροποίηση μεταξύ ενός Ισλαμικού συστήματος και της Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής είναι η συστηματική παρουσία του αυτοσχεδιασμού στο πρώτο, ως λειτουργικό στοιχείο της μουσικής πραγμάτωσης.

 Η Βυζαντινή Μουσική δεν είναι και ουδέποτε υπήρξε τρόπος αυτοσχεδιασμού και αυτενέργειας. 
Μουσικά, οι Αμανέδες έχουν δική τους τεχνοτροπία με υψηλόφωνη, βαριά και βαθιά μολπή (τραγουδιστική απόδοση) που σύρει επί μακρόν σε ένταση και ποικιλία τους ήχους των λέξεων προσδίδοντας έτσι ανατολίτικο πάθος απροσμέτρητης αισθηματικότητας (κοινώς «νταλκά»).
βλ. wiki & http://www.ieropsaltesrodou.gr/wp-content/uploads/2014/07/i_ellinikotita_tou_amane.pdf 

Βάλε ένα αμανετζή ψάλτη να σου πει ένα τεριρεμ,  πες του να το ξαναπεί!Ποτέ δεν θα το πεί το ίδιο. Δεν έχει χρόνο, αυτοσχεδιάζει, βγάζει κραυγές ασυνάρτητες που διεγείρουν την αίσθηση, τον πόνο, τον οίκτο. Μπορεί να είναι καλλίφωνος, όμως, δεν ψάλλει!
Μέσα τους οι αμανέτζήδες ψάλτες, έχουν συνδέσει τον πόνο και το συναίσθημα με την προσευχή. 

Η Βυζαντινή Μουσική δεν βγάζει το αμανετζίδικο συναίσθημα του πόνου και του κλάματος αλλά είναι κατάλληλα φτιαγμένη για να λατρεύεται ο Θεός. Εσκεμμένα επιλέχθηκαν οι 8 ήχοι της. Κανένα άλλο μακάμι, κανένας άλλος ήχος, κανένας άλλος ρυθμός.
Αυτή είναι η ΠΑΡΑΔΟΣΗ.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ΚΑΙ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Αγαπώ πολύ την Εκκλησία και τη Βυζαντινή μουσική (Γιάννης Τσαρούχης)

Σαν σήμερα πριν 19 χρόνια απέδρασε προς την αιωνιότητα ο Γιάννης Τσαρούχης (1910 – 1989). Ο Τσαρούχης που όπως είπε ο Μάνος Χατζιδάκις «ποτέ του δεν υπήρξε Κρατικός. Ήταν και είναι Εθνικός και Χριστιανός μαζί»!Σκέφτηκα, λοιπόν, να αφιερώσω στη μνήμη του ένα πρωτότυπο σχετικώς κείμενο για τη σχέση του με τη Βυζαντινή Μουσική. Είχα δημοσιεύσει κάτι ανάλογο προ δεκαετίας, αλλά τώρα επανέρχομαι με περισσότερα στοιχεία, εξόχως αποκαλυπτικά.
Η σχέση του Τσαρούχη με την Εκκλησία χρονολογείται από πολύ παλιά, όταν μαθήτευε στον Φώτη Κόντογλου. Ο ίδιος το ομολογεί: «Ο Κόντογλου μ’ έκανε να γνωρίσω την Εκκλησία, η οποία ήταν για μένα ένα πράγμα άγνωστο. Η Εκκλησία που γνώρισα όταν ήμουνα μικρό παιδί δεν ήταν η ίδια με την Εκκλησία που σχημάτισαν σιγά σιγά οι πρόσφυγες που φέραν τη βυζαντινή μουσική ξανά».Ο Χατζιδάκις μας έκανε γνωστό πως ο Τσαρούχης έψαλλε στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου στην Πλάκα μαζί με τον Νίκο Γεωργιάδη, τον Χρήστο Βαχλιώτη, τον Ιωάννη και τον Κοσμά Ξενάκη. Αφηγείται ο Χατζιδάκις: "Δεν θα ξεχάσω ποτέ, σαν ήμουν 18 χρονών, μες στα δύσκολα για όλους χρόνια της γερμανικής κατοχής, τον Τσαρούχη, τριγυρισμένο από διαλεχτούς νέους μαθητές του, να παρακολουθεί τη λειτουργία του Επιταφίου, σ’ ένα μικρό εκκλησάκι της Πλάκας, κρατώντας μιαν αναμμένη λαμπάδα, με μιαν άνετη ευλάβεια, χωρίς τον ιουδαϊσμό των «τακτικών χριστιανικών θαμώνων», με μιαν ευλάβεια που λες και υπήρχε μέσα του χιλιάδες χρόνια, να ψάλλει «γνησίως βυζαντινά», και συγχρόνως να ευφραίνεται τις μύριες προεκτάσεις ετούτης της στιγμής που ζούσε".

Ο Μάρκος Δραγούμης μας πληροφορεί ότι ο Τσαρούχης πήγαινε και άκουγε τον Θεόδωρο Χατζηθεοδώρου στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου στην Πλάκα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του εκκλησιαζόταν στην Αγία Ειρήνη της οδού Αιόλου, όπου αναπαυόταν το πνεύμα του με την ερμηνεία της βυζαντινής μουσικής από τον Λυκούργο Αγγελόπουλο και τη χορωδία του.

Ακόμη, είναι γνωστή βαθιά έλξη που ασκούσε στον Τσαρούχη το Άγιον Όρος, όπου – αν και άρρωστος σοβαρά – έφτανε ως απλός προσκυνητής τις παραμονές της Μεγαλοβδομάδας για να παρακολουθήσει τις ολονύχτιες ακολουθίες. Το μοναστικό τυπικό τον ενθουσίαζε. Οι αργόσυρτες βυζαντινές μελωδίες τον γοήτευαν.
Από τα γραφτά του αντιλαμβανόμαστε ότι είχε σοβαρή άποψη για την βυζαντινή μουσική:
«Δεν είμαι μουσικολόγος, αλλά αυτές οι υπερβολές ορισμένων Εγγλέζων, που νομίζουν ότι η μουσική η παλιά, από τα χειρόγραφα, ήταν τελείως διαφορετική από τη σημερινή μουσική τη Βυζαντινή, είναι λανθασμένες. Δηλαδή, η γραφή ήταν μια εποχή στενογραφική. Κι εγώ που πήρα μαθήματα από έναν ψάλτη αϊβαλιώτη, λαϊκό, μου ‘λεγε: «Παιδί μου μάθε να διαβάζεις. Αλλά μην τα λες όπως είναι γραμμένα μα να τ’ αλλάζεις».

Η προβληματική του Τσαρούχη είναι ειδική και δείχνει την ευρύτητα των αναζητήσεών του και την ευρυμάθειά του. Στον 20ο αιώνα οι ξένοι μουσικολόγοι που ασχολήθηκαν με τα μεγίστης αξίας χειρόγραφα της βυζαντινής μουσικής, στην προσπάθειά τους να μεταγράψουν τα παλαιά μέλη που ήταν σε στενογραφική παρασημαντική, διατύπωσαν την άποψη ότι υπάρχει μέγα χάσμα μεταξύ των παλαιών μελωδιών και των νεωτέρων και άρα ουδεμία σχέση έχει η προ της Αλώσεως μουσική με την μεταβυζαντινή (όπως μάλιστα καταγράφεται από το 1814).
Ο Τσαρούχης δε συμμερίζεται καθόλου αυτή την άποψη, αφ’ ενός γιατί γνωρίζει, όπως ο ίδιος λέει, τις ανάλογες ιστορικές εξελίξεις στην ελληνική ζωγραφική και την αγιογραφία και αφ’ ετέρου διότι εμπιστεύεται – ορθώς – τον δάσκαλό του τον λαϊκό ψάλτη, ο οποίος του είπε να μάθει να διαβάζει τα μουσικά κείμενα, αλλά να μην τα λέει όπως είναι μα να τ’ αλλάζει. Αυτό σημαίνει ότι η βυζαντινή μουσική παράδοση καταγράφεται με εκπλήσσουσα – για παραδοσιακή μουσική – λεπτομέρεια, αλλά για να εκτελεστεί σωστά πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν το καθοριστικό στοιχείο της προφορικής παράδοσης. Οι ερμηνευτές, ψάλτες και ιερείς, αποδίδουν τα μέλη με όλα τα ποικίλματα και τα μικροδιαστήματα, τα αυτοσχεδιαστικά στοιχεία και τα μελίσματα, όπως τα παρέλαβαν και τα άκουσαν από τους προηγούμενους.

Ο Μάρκος Δραγούμης πιστοποιεί σε κείμενό του την Τσαρούχεια αυτή προβληματική. Αναφέρει τις συζητήσεις που έκανε με τον Τσαρούχη για το θέμα, ο οποίος «πίστευε πως οι δυτικοί δεν μπορούν συλλάβουν την ουσία της βυζαντινής μουσικής, ότι κακώς υποτιμούσαν (τώρα όχι πια) τη νεότερη αλλά ζωντανή παράδοσή της, κακώς θεωρούσαν ότι όλα τα είδη της είχαν τουρκοποιηθεί κι ότι οι μεταγραφές τους από τα αρχαία βυζαντινά χειρόγραφα ήταν υπεραπλουστευμένες». Έτσι ο Δραγούμης, «υποψιασμένος» από τον Τσαρούχη μίλησε, όπως γράφει, στον μεγάλο μουσικολόγο Έγκον Βέλλες για τη λάθος μεταγραφική λογική των δυτικών μουσικολόγων και εν μέρει, τουλάχιστον, τον έπεισε.
Ο Τσαρούχης όμως ήταν θιασώτης του γνησίου μέλους και όχι του νόθου. Με την ανάπτυξη της Ωδειακής παιδείας στην Ελλάδα, άρχισε να διδάσκεται η βυζαντινή μουσική κατά τρόπο ξηρόφωνο, κατ’ ευρωπαϊκόν επηρεασμόν, χωρίς την προφορική παράδοση που ουσιαστικά αναδεικνύει το μέλος. Τότε οι «ωδειακοί» ψάλτες θεωρούσαν τους παλιούς ως αμανετζήδες και νοθευτές της μουσικής. Ο Τσαρούχης μας διασώζει μια σπουδαία μαρτυρία γύρω απ’ αυτήν την εξέλιξη: «Ένας γέρος Αϊβαλιώτης που μου δίδασκε ψαλτική, το 1931, συναντήθηκε με έναν καθηγητή του Ωδείου που προσπαθούσε να του αποδείξει ότι δεν ακολουθεί τη Βυζαντινή παράδοση. Όταν έφυγε ο καθηγητής, μου είπε ο γέρο – ψάλτης: Μην τους ακούς αυτούς τους δασκάλους παιδί μου, δεν είδες τι άσκημα που έψελνε;»Όπως ομολογεί ο ίδιος Τσαρούχης: "Θέλησα να μάθω βυζαντινή μουσική για να βοηθηθώ στη σκηνοθεσία του θεάτρου. Έχω φτάσει μέχρι τον πλάγιο πρώτο. Έχω ψάλλει και σε κάποιο δίσκο στο Παρίσι. Πάντως δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου σαν μουσικό".Ο Τσαρούχης σαν γνήσιος ρωμιός ενδιαφέρθηκε και για τη μουσική του Γένους. Ακούραστος θηρευτής της αλήθειας της Παράδοσής μας φρόντισε να μη μείνει άγευστος και αυτού του θησαυρού. Ας είναι αιωνία η μνήμη του!
Φωτό:
1. 1932. Ο Τσαρούχης και ο Φώτης Κόντογλου με ράσα δόκιμων μοναχών στη Μονή Βαρλαάμ, στα Μετέωρα (φωτ. Ι. Π. Παπαχατζηδάκης).
2. Ανάσταση στο Πρωτάτο (1982). Ο Γ. Τσαρούχης στο στασίδι κρατώντας τη λαμπάδα του. Ο Μ. Χατζιδάκις έγραψε: «Ο Τσαρούχης είναι χριστιανός, όχι γιατί πηγαίνει στην εκκλησιά, αλλά γιατί ξέρει να στέκεται μέσα σ’ αυτήν, με την άνεση ενός παπά και με την αγιότητα ενός μικρού παιδιού».

3. Σχέδιο του 1943. Το έργο, μάλλον άγνωστο στο ευρύ κοινό, παριστάνει τον Ιησού σε παιδική ηλικία, καθισμένο στα γόνατα της Παναγίας, που σκύβει το κεφάλι της σαν για να Τον δει ή να ακουμπήσει το μάγουλό της στο ανασηκωμένο χέρι Του. Από την άλλη μεριά, η μορφή ενός αγγέλου με ανοιγμένα τα φτερά κρατά το άλλο χέρι του Ιησού.

πηγή: ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ

ΠΕΡΙ ΣΥΓΧΥΣΕΩΣ (Ιωάννου Δαμαρλάκη)

Πέρασε και φέτος η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα! Και φέτος βιώσαμε νέα ήθη – άλλα ήθη! Βιώσαμε αυτά που τραγουδά ο μεγάλος βάρδος Στέλιος Καζαντζίδης μαζί με τον Αντώνη Βαρδή: «Νεοέλληνες με γεια σας, τα νέα σας τα στέκια – (ήθη) – χάρισμά σας»! Μα θα μου πείτε, πάλι γκρίνια, πάλι στενοχώριες, πάλι ένταση, πάλι….. Και ποιος είσαι εσύ; Ποιος σε διόρισε «αστυφύλακα» και «χωροφύλακα» της Εκκλησίας, της παράδοσης, της εκκλησιαστικής τάξεως και του πολιτισμού μας; Και συ τα ίδια δεν έκανες; Εσύ είσαι ο αλάνθαστος;
          Αγαπητά μου αδέλφια, περνώντας το σκαλοπάτι των 50 ετών σπουδής στα ιερά αναλόγια της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, έχοντας μαθητεία – διδασκαλία σε μεγάλους δασκάλους, ωδεία, σχολές και χορωδίες, μελετώντας και ερευνώντας σε βάθος την εκκλησιαστική μας μουσική, το τυπικό, την ερμηνεία και απόδοση του εκκλησιαστικού μέλους, τη σχέση του με τα άλλα είδη της μουσικής, αλλά και τις διαφορές τους, το τι ζητούν και τι θέλουν οι πιστοί για να προσευχηθούν (άραγε τους ρωτήσαμε ποτέ;), αλλά και τη συμμετοχή των ακροατών –  πιστών στα μουσικά δρώμενα της Θείας Λατρείας της ορθοδόξου πίστεώς μας, την παιδεία των μουσικών – ψαλτών, αλλά και των πιστών – ακροατών, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω δημόσια κάποιους προβληματισμούς μου, που αναφέρονται στο τρίπτυχο προσευχή – πιστοί (εκκλησίασμα), εκτέλεση μελωδίας (ψάλτες), ναός – χώρος (ιερέας). Θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά δεν είναι της παρούσης να γραφούν αναλυτικά. Θα μου πείτε, τέτοια ώρα, τέτοια λόγια! Ή «τι ψάχνεις τώρα; Γύρευε τη δουλειά σου! Ασχολήσου με τη διδασκαλία σου και την ψαλτική σου κι άσε τον κόσμο να κάνει ό,τι θέλει, ό,τι του αρέσει! Τι θες και τσακώνεσαι με τον ένα και με τον άλλο και δημιουργείς αντιπάθειες;» Αχ, αυτές οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες…..
      Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι «ο άνθρωπος που δεν εκφράζει τα πιστεύω του δεν είναι αξιοπρεπής», ο δε Πλάτων: «πριν να πεις τη γνώμη σου, συμβουλέψου και τον επαΐοντα».  Κατά τον ίδιο τρόπο και οι πρόγονοί μας θα έπρεπε να πουν: «Τι θέλουμε τώρα να επαναστατήσουμε εναντίον των κατακτητών; Καλά είμαστε. Ας κάτσουμε ήσυχοι και μια μέρα θα γίνουμε ένα με τους κατακτητές και θα περάσουμε καλά….»
           Απλώς έκανα μια εισαγωγή για …συστάσεις… Άλλωστε όσοι με γνωρίζουν, γνωρίζουν καλά και τους αγώνες μου για τη γνήσια Βυζαντινή Εκκλησιαστική μας Παράδοση – Κληρονομιά. Αγώνες για την επιστροφή στις ρίζες μας, στο ανόθευτο και γνήσιο εκκλησιαστικό μέλος, στον προσευχητικό και νηπτικό χαρακτήρα του, στην Ελληνική – δωρική προφορά του και στο «ιδιάζον» ύφος – ήθος της ορθόδοξης ψαλμωδίας.
         Αλλά, αυτά θεωρητικώς. Στο δια ταύτα. Τι ζήσαμε και πάλι την περίοδο αυτή, την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος, της ιερότερης και κατανυκτικότερης εκκλησιαστικής περιόδου του εκκλησιαστικού έτους; Ψάλτες να τραγουδούν και να θεατροποιούν τα άχραντα Πάθη του Κυρίου μας. Τραγουδιστές να μονοπωλούν, λόγω «λεπτών» (λεπτών = χρημάτων) αισθημάτων και προβολής τους, τα ωραιότερα και κατανυκτικότερα μέλη της Εκκλησίας μας. Να έχουν λόγο επί της ουσίας και για τους ύμνους, χωρίς να γνωρίζουν την ψαλτική τέχνη, τη Βυζαντινή μουσική, την εκκλησία και το κυριότερο, χωρίς πίστη! Χάριν ή δήθεν «ευφωνίας»! Χάριν ή δήθεν «κουλτούρας»! Χάριν ή δήθεν για το «έθιμο ρε γ…….!»  Χάριν ή δήθεν, γιατί αυτά αρέσουν! Άπαγε της βλασφημίας! Απλώς, για την προβολή και το χρήμα θα έλεγα. Συνθέτες να παρουσιάζουν τους εκκλησιαστικούς ύμνους διασκευασμένους, τροποποιημένους, μεταποιημένους και εν τέλει κακοποιημένους! Ψάλτες – συνάδελφοι (;) να παρουσιάζουν και μάλιστα εντός του ιερού ναού, με τρόπο που θυμίζει όπερα, τσάμικα, μανέδες και… δε συμμαζεύεται. Παρεμπιπτόντως, παρακολούθησα από τηλοψίας τον Ακάθιστο Ύμνο, κακοποιημένο βάναυσα τόσο από τους ιερείς, όσο και από τους ψάλτες (και μάλιστα πρωτοκλασάτους). Ήκουσα το «Άσπιλε…» και το «Και δος ημίν…» από τους ψάλτες και όχι από τους βοηθούς ή τους αναγνώστες, ωσάν να είναι το Α και το Ω της ακολουθίας! Και το κυριότερο, μ΄ έναν τρόπο που θα ζήλευε (;) κι ο χότζας… Τραγουδιστές και ψάλτες να περιέρχονται τα  Μ.Μ.Ε., να παρουσιάζουν τους εκκλησιαστικούς ύμνους «αγνώριστους» και να αυτοεξευτελίζονται. Να συναγωνίζονται και να αγωνιούν ποιος θα πάει περισσότερες φορές, ποιος θα πει το «εξέδυσάν με….», ποιος θα τραβήξει την ψηλότερη κορώνα ή τον καλύτερο μανέ και… «στην υγειά μας… βρε παιδιά»!
         Θα μου πείτε, αυτά αρέσουν στον κόσμο. Έχουν ωραία φωνή! Τι να πάω στην εκκλησία ν΄ ακούσω, λέγουν οι περισσότεροι, τους ψάλτες που μοιάζουν με ανατολίτες «αμανετζήδες»; Καλύτερα ο τάδε τραγουδιστής ή τραγουδίστρια. Γιατί να αρέσουν αυτά, όμως, και να μην αρέσουν οι παραδοσιακοί ψάλτες, τα παραδοσιακά ψαλσίματα; Τι φταίει;
          Θα προσπαθήσω να δώσω τις δικές μου εξηγήσεις γύρω απ΄” αυτή την κατάσταση, που τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει μόδα, τείνει να γίνει «παρά – δοση» μάλλον. Πρόσφατα, μάλιστα, μεγάλη «φίρμα» – τραγουδιστής  αναγγέλλει στους θαμώνες του νυκτερινού κέντρου που τραγουδά ότι: «έτσι για το ένθιμο (μάλλον έθιμο ήθελε να πει) θα σας πω και εγκώμια, το κάνω κάθε χρόνο». Και ακούς από κάτω τους θαμώνες να τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους με το «η Ζωή εν τάφω» και τα γνωστά κοσμητικά….. προστυχόλογα, συνοδεία του «Αι γεναιαί αι πάσαι»! Θα μου πείτε ακραίο το περιστατικό. «Νεοέλληνες, με γεια σας, τα νέα σας τα στέκια χάρισμα σας!!!»
          Θα σας αναφέρω επίσης ένα περιστατικό – γεγονός και τα συμπεράσματα δικά σας. Κάποτε σε ναό των Αθηνών ο Ιερέας έβαλε όργανα στη Θεία Λειτουργία και μάλιστα ένα συγκρότημα ροκ, με το σκεπτικό της προσέλκυσης των νέων. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ έδωσε την άδεια λέγοντας: «Άσε τους! Να δεις που θα ξεφουσκώσει η υπόθεση! Στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό….» Ο Σεραφείμ μιλούσε πάντα σκωπτικά. Ήξερε το αποτέλεσμα του εγχειρήματος, όχι ως διορατικός, αλλά ως έμπειρος λειτουργός. Μάλιστα, είχε εκμυστηρευθεί στον αείμνηστο φίλο Γιάννη Χατζηφώτη: «Βρε Γιαννάκη, κι αν αναστηθεί ένας παπα – Πλανάς κι ένας Άγιος ακόμη και τους φέρω και τον Παβαρότι, πάλι δικαιολογίες θα βρουν. Δεν τους φταίνε οι παπάδες κι οι ψαλτάδες. Δεν τους αρέσει η Εκκλησία κι ο Χριστός». Ξεκινούσε, λοιπόν, κάθε Κυριακή η θεία λειτουργία σε «ροκ έκδοση». Κοσμοπλημμύρα! Όμως, «ω, του παραδόξου θαύματος!» όλο και λιγόστευε το ακροατήριο. Όταν είχε πια απομυθοποιηθεί η όλη υπόθεση, πήγαν τα Μ.Μ.Ε. να ρωτήσουν τον κόσμο γιατί δεν πηγαίνει στην εκκλησία αυτή. Οι νέοι, λοιπόν, απάντησαν: «δεν πάμε, γιατί δεν μπορούμε ν΄ ακούμε την ίδια μουσική στη διασκέδαση και την ίδια στην προσευχή». Έτσι σιγά – σιγά διαψεύσθηκαν οι Κασσάνδρες που έλεγαν: «κάνετε τέτοιες αλλαγές για να έλθουν οι νέοι στην εκκλησία». Δε φταίει, αδέλφια μου, η μουσική της Οορθόδοξης Εκκλησίας (μιλώ για τη σωστή Βυζαντινή Εκκλησιαστική Μουσική κι όχι τις παραφθορές της) για το ότι δεν πάνε οι νέοι και γενικότερα ο κόσμος στην εκκλησία. Αναζητήστε αλλού τα αίτια, τα οποία όντως είναι υπαρκτά, αλλά όχι της αρμοδιότητός μου. Βέβαια, όχι ότι η προσφερόμενη σήμερα μουσική στην εκκλησία είναι ό,τι καλύτερο. Αλλά, ας είναι. Ποια είναι τα αίτια αυτής της κατάντιας, ας μου επιτραπεί να πω;
          1) Η έλλειψη παιδείας είναι το βασικότερο σημείο που πρέπει να προσέξουμε. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: «εάν παιδεύσωμεν την γλώτταν ψάλλειν….» Θα αναφέρω στο σημείο αυτό ένα παράδειγμα: Καλλιτέχνης – τραγουδιστής που έχει αναλάβει εργολαβικώς τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας και μάλιστα το περιβόητο «θεατρικόν απαύγασμα», το «εξέδυσάν με…»,  δήλωσε από τηλοψίας με… περισσή χάρη και χωρίς ίχνος ντροπής ότι μετά από συναυλία, μέσα σε ορθόδοξο ναό, το ποίμνιο (όντως «ποίμνιο») που παρακολουθούσε, στο τέλος έτρεξε με αλαλαγμούς και του έκοβε τρίχες από την πλούσια κόμη του για να τις έχει ως φυλακτό! «Με έγδυσαν στην κυριολεξία σας λέω….», είπε…
      Θα αναφέρω, όμως, κι ένα άλλο παράδειγμα παιδείας, ήθους, ύφους και συμπεριφοράς που διαδραματίστηκε στη Βασιλεύουσα, στην Πόλη, τη δεκαετία του ΄60 (λίγο πριν την απέλαση των Ελλήνων) σε μεγάλο κεντρικό ναό, όταν Αθηναίος ψάλτης – έμπορος βρέθηκε εκεί και εκκλησιάστηκε Μεγάλη Δευτέρα βράδυ στον «Νυμφίο». Ο ψάλτης του ναού τού πρότεινε να ψάλει το γνωστό τροπάριο «τον Νυμφώνα σου βλέπω…». Ο Αθηναίος Πρωτοψάλτης το απέδωσε όπως το έχει διασκευάσει ο Ιωάννης Σακελλαρίδης. Τότε Ιερέας και Ψάλτης από ευγένεια και αβροφροσύνη δεν αντέδρασαν. Αντέδρασε, όμως, το εκκλησίασμα και στο άκουσμα του τροπαρίου κατ΄ αυτόν τον τρόπο «ανεφώνησε φωνή μεγάλη», λέγων: «Δεν είναι έτσι! Λάθος!» Θυμηθείτε: «εάν παιδεύσωμεν την γλώτταν ψάλλειν…». Αυτή είναι η παιδεία! Βεβαίως, υπάρχει εξήγηση. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καλλίνικος, καθηγητής της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, έλεγε ότι «και οι γυναίκες που έρχονταν να μου καθαρίσουν το σπίτι εν ώρα εργασίας έψαλλαν, δεν τραγουδούσαν». Ο δε καθηγητής Αναστάσης Λαζαρίδης λέγει ότι:  «σ΄ όλα τα καταστήματα στο Νιχώρι Κωνσταντινουπόλεως, στο χωριό του, έψαλλαν ή συζητούσαν για την ψαλτική. Σ΄ όλα τα μήκη και τα πλάτη της Πόλης ήκουες ψαλμωδίες».
        Αναφέρω επίσης ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Κάποτε ένας γνωστός ανά το πανελλήνιο ψάλτης μού έστειλε τα CD που είχε κυκλοφορήσει, με ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδος. Τα έβαλα να τα ακούσουν τρεις διαφορετικές γενιές ψαλτών, αλλά και πιστών. Εδώ θα σας αναφέρω μόνο τρεις απαντήσεις στο ερώτημά μου: Μήπως κάνω λάθος; Μήπως αυτά είναι τα σωστά ψαλσίματα; Πρώτος τα άκουσε μαθητής μου (ηλικίας 13 ετών), του οποίου η αντίδραση ήταν: «κλείστε το γιατί δεν μπορώ να τ΄ ακούω». Ο δεύτερος ήταν ο Αθανάσιος Καραμάνης, ένα χρόνο πριν φύγει απ΄ τη ζωή. Μου λέγει: «ωραία φωνή έχει, αλλά δεν ξέρει τη δουλειά του». Τελευταίος, ο επί πολλά έτη βοηθός του Κωνσταντίνου Πρίγγου κ.Σταμάτιος Παπαμανωλάκης, ο οποίος μου είπε τούτο το αμίμητο, ακούγοντας αυτόν τον μεγαλόσχημο Πρωτοψάλτη: «ας είσαι καλά, Γιαννάκη, παιδί μου, που μ΄ έκανες να γελάσω, να ευθυμήσω σήμερα….»
          Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να τονίσω κάτι πολύ σημαντικό. Είτε το αποδεχόμαστε – παραδεχόμαστε – είτε όχι, αν θέλουμε να μάθουμε Κρητική μουσική, δε θα πάμε στην Ήπειρο, αλλά στην Κρήτη! Ή αν θέλουμε να μάθουμε τα Ηπειρώτικα τραγούδια, δε θα πάμε στα νησιά μας, αλλά στην Ήπειρο κ.ο.κ.  Σαν να πας τώρα στα ριζίτικα χωριά της Κρήτης και να τους κάνεις μάθημα για τα ριζίτικα τραγούδια. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Βυζαντινή Μουσική, με την Ψαλτική Τέχνη.  Η πηγή είναι το Βυζάντιο, είναι η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, είναι ο Πατριαρχικός Ναός. Γιατί αυτή η μουσική εκεί γεννήθηκε, εκεί αναπτύχθηκε, εκεί καλλιεργήθηκε κι από ΄κει μεταλαμπαδεύθηκε σ΄ όλη την οικουμένη. Επομένως, η Βυζαντινή Μουσική, η ατόφια και γνήσια, είναι η Πατριαρχική παράδοση και «το ιερόν διδασκαλείον» αυτής ο πάνσεπτος Πατριαρχικός Ναός.
          2) Ο κόσμος σήμερα έχει εθιστεί στα ακούσματα της λεγομένης μοντέρνας – κοσμικής μουσικής και δεν του αρέσει αυτός ο τρόπος έκφρασης της Βυζαντινής, Ελληνικής Μουσικής. Θέλει να μεταφερθεί αυτό το ήθος, αυτός ο τρόπος και μέσα στην εκκλησία στη Θεία Λατρεία και το ονομάζει εκσυγχρονισμό. Εμείς το λέμε εκκοσμίκευση.  Ο κόσμος θέλει συντομία στην προσευχή. Έχει «δουλειές», αν είναι για προσευχή! Δεν έχει δουλειές, όμως, όταν είναι για διασκέδαση! «Τα λέτε αργά, αργείτε», μας λένε. Αλλά αν πάνε στη διασκέδαση, ξημερώνονται!  Ένας καθηγητής πανεπιστημίου, μετά το τέλος των Χαιρετισμών, μου λέγει επί λέξει: «αν θα ξαναπείτε το αργό «Τη υπερμάχω», δεν ξανάρχομαι στον Άγιο Μηνά». Του λέγω: «κ.Καθηγητά, γνωρίζετε γιατί λέγεται κατ΄ αυτόν τον τρόπο, αργά;» Μου απαντά: «όχι.» «Ακούστε, λοιπόν: Η προσευχή στην Εκκλησία γίνεται κατά δύο τρόπους. Ακούμε όλοι οι εκκλησιαζόμενοι τους ύμνους και ομαδικά προσευχόμεθα, συμμετέχουμε «ψυχή τε και σώματι». Υπάρχουν όμως στιγμές, όπως αυτή των αργών μαθημάτων, που ο Ιερέας διαβάζει ευχές ή προετοιμάζει τα της Θείας Λατρείας και είναι ώρα για την ατομική μας προσευχή, κατανυσσόμενοι από την ωραία μελωδία. Δηλαδή, το μουσικό αυτό μάθημα γίνεται όχημα αναβάσεως πνευματικόν, για μια προσωπική επαφή με το Θεό μέσα στο Ναό και μαζί με τους αδελφούς συμπροσευχομένους.» Αυτά ήκουσα από το άγιο στόμα του π.Επιφανίου Θεοδωροπούλου.
          3) Το ζητούμενο εκτός της παιδείας είναι και το τι ζητάς από την εκκλησία. Τι θέλεις, όταν πηγαίνεις στην Εκκλησία. Πηγαίνεις για να προσευχηθείς ή για να διασκεδάσεις ή για το έ(ν)θιμο που λέει κι ο λαϊκός τραγουδιστής; Εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με γούστα και με έθιμα, αλλά με πίστη. Αν ξεκαθαρίσουμε μέσα μας τι θέλουμε, είμαι σίγουρος ότι θα οδηγηθούμε στη μουσική της προσευχής, την εκκλησιαστική μουσική. Τη μουσική, που όπως μου έλεγε ο δάσκαλός μου, δημιουργήθηκε με προσευχή, αγρυπνία και νηστεία και όχι πίνοντας φραπέ και βλέποντας τηλεόραση! Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα: η μεν Ευρωπαϊκή μουσική είναι η μουσική της ψυχαγωγίας και της διασκέδασης, η δε Βυζαντινή μουσική είναι για την προσευχή. Όπως έλεγε αείμνηστος Ιεράρχης: «η μεν Ευρωπαϊκή μουσική μυρίζει κολόνια, η δε Βυζαντινή, λιβάνι. Η μια είναι για τα σαλόνια, τα θέατρα, το πάλκο και η άλλη για το Ναό, την Εκκλησία».
          4) Είπαμε και στην πρώτη απάντηση περί παιδείας, επαναλαμβάνω και εδώ ότι σήμερα ζητούμε ό,τι έχει σχέση με εκκλησία να μικρύνει, να αμβλυνθεί, να αλλάξει, να… να… αλλά εμείς, όχι! Να έχουμε λόγο στα της Εκκλησίας, αλλά να μην πηγαίνουμε στην Εκκλησία! Να ζητούμε αλλαγές, εκσυγχρονισμούς και… και… αλλά να πηγαίνουμε μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα και βεβαίως σε κηδείες, γάμους κτλ. Παρακαλώ τους ευσεβείς Ορθοδόξους Χριστιανούς να ασχοληθούν με τη Βυζαντινή Εκκλησιαστική Μουσική, με τη μουσική της προσευχής, της καταλλαγής, με τη γλώσσα του ουρανού, με «την επίγειον κλίμακα την εις ουρανούς άγουσαν» κατά τον Μέγα Βασίλειον. Τότε, είμαι σίγουρος ότι και θα συμμετέχουν, αλλά και θα καταλαβαίνουν καλύτερα τα τελούμενα εν τω Ναώ. Το σημαντικότερο δε, ότι σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές έρευνες, η Βυζαντινή Εκκλησιαστική Μουσική αποτελεί μέσον θεραπείας πολλών ψυχικών και σωματικών ασθενειών!
          5) Οι παράγοντες της Θείας Λατρείας (Ιερείς και Ψάλτες) είμαστε «καθώς πρέπει» στα καθήκοντά μας; Γνωρίζουμε σε βάθος τη μουσική και το τυπικό της Εκκλησίας μας; Αγωνιζόμαστε για να μεταλαμπαδεύσουμε αυτή την εκκλησιαστική παιδεία και το εκκλησιαστικό ήθος στο εκκλησίασμα; Έβλεπα τη Μεγάλη Εβδομάδα συμπεριφορές συναδέλφων όμοιες…  με την ψαλμωδία τους! Λες και έβλεπα ανθρώπους σε λαϊκό πάλκο και όχι σε ψαλτήρι! Τα ΄χουμε μπερδέψει, συνάδελφοι! Βρισκόμαστε σε σύγχυση, γιατί δε γνωρίζουμε σε βάθος, πλάτος και μήκος, αν θέλετε, το αντικείμενό μας, έστω και ως επαγγελματίες επί τέλους, όπως έλεγε ο αείμνηστος Ε. Φαρλέκας ή ο Α. Καραμάνης «δεν ξέρουμε τη δουλειά μας»!
             Κι εσείς, αγαπητοί συνθέτες, τραγουδιστές και λοιποί καλλιτέχνες, σεβαστείτε επί τέλους μια παράδοση αιώνων! Σεβαστείτε τον Σταυρωθέντα Κύριό μας! Σεβαστείτε την πίστη μας! Ασχοληθείτε με το υπούργημά σας, με το λειτούργημά σας, το οποίο σεβόμαστε και το θέλουμε για να μας ψυχαγωγείτε, να μας διασκεδάζετε! Όχι όλα στο βωμό του κέρδους και της προβολής! Έχουμε μπλέξει, έχουμε μπερδέψει κι έχουμε ισοπεδώσει τα πάντα!
              Θα σας αναφέρω ένα προσωπικό περιστατικό. Όταν έγραψα το έργο «ΩΔΗ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ», μαθητές μου με προέτρεψαν να τραγουδήσω ένα απ΄ τα τραγούδια που έγραψα γιατί το απέδιδα πολύ καλά ως ο δημιουργός του. Τελικά, πήρα την απόφαση να το τραγουδήσω στη συναυλία. Στο σπίτι μου, έκανα πρόβες και με άκουσε η κόρη μου, η οποία μου είπε αμέσως : «μη, πατέρα». «Γιατί;», ρώτησα. Και μου απαντά: «γιατί στο κηποθέατρο, μόλις σ΄ ακούσουν, θα σηκωθούν όλοι και θα κάνουν το σταυρό τους! Δεν τραγουδάς, πατέρα, αλλά ψάλλεις!» Αυτό το παράδειγμα το αναφέρω για να καταλάβουμε όλοι μας ότι η ψαλμωδία είναι η ιδιαίτερη γλώσσα και προφορά της προσευχής! ΕΙΝΑΙ ΕΜΜΕΛΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ και μας προδίδει εμάς τους ψάλτες, όταν προσπαθούμε να τραγουδήσουμε! Το ίδιο και με τους τραγουδιστές! Όσο κι αν προσπαθούν, το ύφος και το ήθος της φωνής τους προδίδει ότι είναι τραγουδιστές! Όπως ακριβώς στη γλώσσα. Ο Κρητικός ή ο Μακεδόνας π.χ. κάτι θα πει και θα καταλάβεις από πού είναι! Και θα μου πείτε πού το κακό; Άλλο κολόνια κι άλλο λιβάνι, αδελφοί μου! Άλλο προσευχή κι άλλο χορός και τραγούδι!
«Τι μπορεί να γίνει;», θα μου πείτε. Εγώ θα μιλήσω για μας τους ψάλτες. Εμείς οι ψάλτες πρέπει να κάνουμε τρία πράγματα:
α) να μελετήσουμε,
β) να μελετήσουμε και
γ) να μελετήσουμε!
Είμαστε αδιάβαστοι από πάσης απόψεως! Θεολογικώς, επιστημονικώς, μουσικώς, φωνητικώς, σε θέματα τυπικού και τάξεως και κυρίως βιωματικώς! Ψάλλουμε με τα χείλη και την καρδιά και την ψυχή εκτός…  Όλα εκ του προχείρου και εκ των ενόντων! Η γνώση «ελευθερώσει ημάς», αδελφοί συνδιάκονοι! Οι παρεκτροπές μας και η εν γένει συμπεριφορά μας δηλώνουν και σημαίνουν άγνοια και απιστία! Όλα τα είδη της Εκκλησιαστικής Τέχνης (αγιογραφία κτλ.) υπόκεινται σε νόμους άγραφους και γραπτούς, στην Ιερή Παράδοση! Κινούνται πάνω στις γραμμές του τραίνου, που λέγεται Ιερά Ορθόδοξη Παράδοση και κάθε παρεκτροπή σημαίνει εκτροχιασμό, πλάνη και απώλεια!
            Άλλο ένα παράδειγμα: Κάποτε ο Μέγας Πρωτοψάλτης ΙΑΚΩΒΟΣ ΝΑΥΠΛΙΩΤΗΣ, διελθών εξ Αθηνών, έψαλε στον Μητροπολιτικό Ναό. Τον πλησίασαν οι γνωστοί – άγνωστοι «φιλόμουσοι» και του ζήτησαν να «βάλει» κάτι τι πάρα πάνω σ΄ αυτά που θα ψάλει (βάλε, Δάσκαλε, λίγο «σάλτσα»). Με κοφτερή ματιά και αυστηρό βλέμμα ο Δάσκαλος απαντά: «Αλλάζουν τα δόγματα της Εκκλησίας μας; Όχι! Ε, πώς θ΄ αλλάξω εγώ τα τροπάρια; Όπως τα λέγω στο Πατριαρχείο, θα τα πω κι εδώ!»
            Ζούμε στην εποχή του μικροφώνου, του ηλεκτρονικού ισοκράτη, του λάπτοπ μέσα στη εκκλησία (!), του κινητού τηλεφώνου – ισοκράτη, του ηχοσυνόλου μετ΄ ακουστικού – μόνιτορ, του ράσου με κρόσσια για μεταξωτές κορδέλες (συγνώμη, με μεταξωτές κορδέλες), με αναλόγια ανάκλιντρα, με καλπάκια τύπου ημίψηλου αναγεννησιακού ή ως φέσια, με μικρόφωνα ανά χείρας, με κινήσεις – εμφανίσεις θεατρικές και μάλιστα τύπου σόου – μπιζ και δε συμμαζεύεται, αδέλφια μου… Έλεος! Όποιοι συνάδελφοι δεν αναπαύονται στο Ιερό Αναλόγιο, ιδού καιρός για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους στο τραγούδι! Ας αφήσουν όμως την Ιερή Ψαλμωδία ήσυχη! Ας μη μετατρέψουμε τα Ιερά Αναλόγια, τα στασίδια μας σε παλκοσένικα και πασαρέλες!
               Πολλά είπα και συγχωρέστε με! Θα μου πείτε, «είστε αναχρονιστικός, δε σας αρέσουν τα τραγούδια, ζηλεύετε» και άλλα πολλά «ων ουκ έστιν αριθμός…» Μακριά από μένα τέτοιες συμπεριφορές! Άλλωστε το έχω αποδείξει. 15 μουσικά έργα δικά μου κυκλοφορούν με θέματα εθνικά, πατριωτικά, κοινωνικά κ.α. δημοτικής, λαϊκής και έντεχνης Ελληνικής μουσικής. Χορωδίες μικτές και εκκλησιαστικές έχω δημιουργήσει, όπως και μόνιμη ορχήστρα. Πρωτοψάλτης σ΄ έναν απ΄ τους μεγαλύτερους ναούς της πατρίδας μας είμαι και με τα σύγχρονα μέσα, ηλεκτρονικά και άλλα ασχολούμαι, όμως δεν έχω μπερδέψει τα… καλώδια…
               Γνωρίζουν οι πάντες ότι και εγώ, μαζί με κορυφαίους καλλιτέχνες και μάλιστα το καυχώμαι – για πρώτη φορά – επιχείρησα να ερμηνεύσω Βυζαντινή Μουσική με όργανα και πολύ γρήγορα κατάλαβα «το άτοπον του εγχειρήματος»! Δεν κρύβομαι πίσω απ΄ το δάχτυλό μου! Αλλά τολμώντας, ανακαλύπτω τα λάθη και τις παρεκτροπές! Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο!
Συμπέρασμα :
«Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΟΥΤΕ ΣΥΓΧΡΟΝΙΖΕΤΑΙ, ΑΛΛ΄ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΥΤΑΙ!»
               Σε λίγο καιρό κυκλοφορεί το βιβλίο μου «ΑΛΛΟ ΚΑΛΗ ΦΩΝΗ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΑΛΟΣ ΨΑΛΤΗΣ» και εκεί θα είμαι αναλυτικότερος.
             
               Κλείνοντας αυτό το σημείωμά μου τολμώ να γράψω:

«ΣΤΗΚΕΤΕ ΚΑΙ ΚΡΑΤΕΙΤΕ ΤΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ!»

Και να ρωτήσω: γιατί ο Έλληνας Ορθόδοξος Χριστιανός, ενώ αλλιώς τραγουδά στην Ήπειρο ή στην Κρήτη ή στη Μακεδονία, το «Χριστός ανέστη» το ψάλει το ίδιο και απαράλλαχτα σ΄ όλη την Ελλάδα;

               Κλείνω με μια μαντινάδα του καλού φίλου και συνεργάτη Γιώργου Ζαχαριουδάκη, που την έγραψε διαβάζοντας αυτό το κείμενο:
Κι έρχομαι εγώ στα λόγια σου που συνεχώς διδάσκεις,
πως άλλο η καλή φωνή, κι άλλ΄ ο καλός ο ψάλτης!

πηγή:   http://ikoukouzelis.com/archives/4391

Πώς πρέπει στην πραγματικότητα να γίνεται η ψαλμωδία μέσα στο ναό;

Δυστυχώς, σε πάρα πολλούς ναούς μέσα στον κόσμο, οι “ψάλτες”, συνήθως “μεγαλοσχήμονες”, ή μάλλον αμανετζήδες, καθιστούν την άγια λειτουργία τελείως ανυπόφορη για τους ανθρώπους, με τα τόσο ανιαρά μουγκρητά και την τόσο αισχρή αυτοπροβολή τους. Δεν υπάρχει, βέβαια, μόνο ένα “στυλ” ψαλμωδίας που είναι αρεστό στον Θεό, αλλά πολλά και διάφορα. Ωστόσο, δεν είναι τόσο εύκολο να συναντήσει κανείς ούτε ένα από τα καλά είδη που λέμε. Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, αρκετοί ψάλτες που κρατάνε την παράδοση, άνθρωποι σεμνοί και πολύ ευχάριστοι στον Θεό και στους ανθρώπους, αλλά είναι κάπως δύσκολο να τους βρει κανείς. Ας ελπίσουμε η διοικούσα Εκκλησία να τους επαναφέρει, κάποια στιγμή, στην θέση τους. Το παρακάτω άρθρο εξηγεί πώς θα έπρεπε να γίνονται τα πράγματα μέσα στο ναό, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Α. «Υμνείσθαι φωναίς αισίαις»
α. Η κατάνυξη
Η Εκκλησία ορίζει: η ψαλμωδία να γίνεται με πολλή προσοχή, κατάνυξη και συ­ντριβή. «Μετά πολλής προσοχής και κατανύξεως τας τοιαύτας ψαλμωδίας προσάγειν τω των κρυπτών εφόρω Θεώ» (Κανών ΟΕ’ της αγίας ΣΤ’ Οικουμενικής)
β. Η ήπια φωνή
Η κατάνυξη κάνει τον ιεροψάλτη να υμνεί τον Θεό «φωναις αισίαις», με ήπια φωνή, και όχι με άγριες και απειθάρχητες φωνές και ξελαρυγγιάσματα· «μήτε βοαίς ατάκτοις κεχρήσθαί, καί την φυσιν προς κραυγήν εκβιάζεσθαί» (Κανών ΟΕ’ της ΣΤ΄).
Ο άγιος Νεκτάριος ο Πενταπόλεως είχε βροντώδη φωνή. Η κατάνυξη του όμως τον έκανε να ψέλνει απαλά. Έλεγε ένας αυτήκοος μάρτυρας: «Αν και είχε βροντερή φωνή, έψελνε (και μιλούσε) σιγανά, κατανυκτικά» (βλ. «Εκκλησία» φ.1-15/9/95, αρθρο κ. Αχιλλέως Γ.Χαλδαιάκη, Η μουσικότης του Αγίου Νεκταρίου).
γ. Ήθος ιεροπρεπές
Η εσωτερική κατάνυξη ρυθμίζει και την εξωτερική στάση· ρυθμίζει και τον τρόπο που στέκεται στο αναλόγιο ο ιεροψάλτης. «Τι δε εστί το ζητούμενον και ο παρ’ υμών (των ιεροψαλτών) απαιτείται; Το τους θείους αναπέμπο­ντας ύμνους φόβω πολλω συνεσταλμένους και ευλάβεια κεκοσμημενους, ούτω προσφέρειν τού­τους» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, εις Ησ. 6,1). Με ένα λόγο, ο καλός ιεροψάλτης στέκεται στο αναλόγιο ταπεινά· σαν τον Τελώνη, και όχι καμαρωτά (σαν τον Φαρισαιο…).
δ. Οι ωφέλειες
1. Ωφελείται ο ίδιος ο ιεροψάλτης
«Πληρούσθε εν Πνευματι λαλούντες εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικές» (Εφεσ. 5:11). Σχολιάζει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Θέλεις να ευφρανθείς; Να! Σου προσφέρεται η ψαλμωδία ως πνευματικό ποτό! Μάθε να ψάλλεις, και θα δεις την ευχαρίστηση. Όσοι ψάλλουν (μετά κατανύξεως!..) γεμίζουν από άγιο Πνεύμα! Όπως γεμίζουν από ακάθαρτο πνεύμα όσοι τραγουδούν σατανικά τραγούδια» (Εις Εφεσ. 19, & λ. Τ.Μ.Ε., Προθεωρία 1).
2. Ωφελείται το εκκλησίασμα
Η ήπια φωνή ξεκουράζει το εκκλησίασμα. Ταυτόχρονα τού δημιουργεί:
• Τις κατάλληλες προϋποθέσεις να αυτοσυγκεντρωθεί και να προσευχηθεί!
• Κατά τον άγιο Διάδοχο Επίσκοπο Φωτικής, η ήπια φωνή:«Κρατά θερμή τη μνήμη του Θεού. Και προξενεί στην καρδιά έννοιες ήπιες και κατανυκτικές» (Τα 100 πρακτικά κεφάλαια, 73).
3. Και ευφραίνεται ο ουρανός
α. Ευφραίνεται ο Θεός
Ο μέγας Έλλην ιεροψάλτης και μελοποιός, αείμνηστος Ιωάννης Σακκελαρίδης (+1938), έλε­γε για την ψαλμωδία: «Ουκ εν τω συσσεισμώ Κύριος, αλλ’ εν φωνή αύρας καί λεπτής» (Γ’ Βασιλ. 19:11-12). Και εννοούσε: Ο Κύριος δεν είναι παρών στις άγριες ψαλμωδίες («ουκ εν τω συσσεισμώ»), αλλά είναι «εν φωνή αύρας λε­πτής», σε ήρεμες φωνές, που βγαίνουν από τα­πεινές ψυχές, «εκ στόματος νηπίων και θηλαζό­ντων καταρτίσω αίνον» (Ψαλμ.4).
β. Ευφραίνεται η Παναγία
Ο όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης, καθώς έψελνε τα μεσάνυκτα στο μοναστήρι της Μεγί­στης Λαύρας, Αγίου Όρους, τον κανόνα του Ακάθιστου ύμνου, τον επισκέφθηκε η Πανα­γία, τον κέρασε ένα νόμισμα χρυσό, και του είπε: «Χαίροις Ιωάννη τεκνόν μου· ψαλλέ μοι και δεν θέλω σε εγκαταλείψει» (Μέγας Συναξαριστής τ. 10, σελ. 24).
Και ο όσιος Γρηγόριος, μοναχός και αυτός της Μεγίστης Λαύρας, ήταν καλλικέλαδος αηδών. Την παραμονή των Φώτων έγινε στο μοναστήρι η καθιερωμένη Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου. Καθώς ο όσιος έψαλλε τον ύμνο της Παναγίας, «επί σοι χαίρε Κεχαριτωμένη», τον επισκέπτεται ή Παναγία! Τον κέρασε ένα «φλουρί» καί του είπε: «Δέξαι σου το ψαλτικόν, ω Δομέστικε, και ευχαριστώ σοι πολλά» (Αυτόθι).
Και οι δυο τους ήσαν άγιοι. Σαν άγιοι έψελναν άγια· με ταπείνωση και συντριβή. Είχαν και αγγελική φωνή. Και τα δύο (περισ­σότερο το πρώτο…) γοήτευσαν την Παναγία.
Β. Η ανίερη ψαλμωδία
α. Οι άγριες φωνές
1. «Σάν τα βόδια»
Κάποτε, ο μαθητής του οσίου Πατρός ημών Παμβώ κατέβηκε από την έρημο στη μεγάλη πόλη της Αλεξανδρείας. Έκεί, εκκλησιάστηκε στον ναό του αποστόλου Μάρκου.Ένθουσιάστηκε από τα ψαλσίματα των κοσμικών ιεροψαλτών! Καί ζήλεψε!.. Γυρίζει προς τον όσιο Παμβώ κάπως ταραγμένος.
—Παιδί μου, τί συμβαίνει; Γιατί είσαι ταραγ­μένος; του λέει ο άγιος.
—Πάτερ μου, πήγα στην Εκκλησία και άκουσα ψαλμωδίες!Εμείς έδω τίποτα δεν ψέλνομε…
Καί ο Γέρων του απάντησε:
– Τεκνον μου, έρχεται ποτέ κατάνυξη, έρχονται ποτέ δάκρυα όταν ψέλνουν καί υψώνουν τη φωνή τους σαν τα βόδια; Πρέπει, τέκνον μου, με φόβο καί τρόμο, καί δάκρυα, καί στεναγμούς να άναπέμπομε τίς προσευχές μας στο Θεό! Ή δε φωνή μας να είναι σοβαρή, κατανυκτική, μέτρια καί ταπεινή (Εύεργ. τ.Β, ύπόθεση ΙΑ’).
Από τότε μέχρι σήμερα, το σκηνικό στίς εκκλησίες δεν άλλαξε. Ό λόγος του αγίου,«υψώνουν τη φωνή τους ως οί βόες»,έχει πάντοτε ισχύ,προπαντός σήμερα,που γίνεται καί χρήση μικροφώνων.
2. Η επιστημη της μουσικοθεραπείας
Η νεοφανής επιστήμη της μουσικοθερα­πείας, μετά από έρευνες κατέληξε στο συμπέ­ρασμα ότι η δυνατή μουσική αγριεύει (!) τον άνθρωπο και βλάπτει την υγεία του! (Φαντα­σθείτε να πηγαίνετε στην εκκλησία για να ηρεμήσετε, και να σας αρρωσταίνει και να σας αγριεύει η ψαλμωδία!..) Γι αυτό το λόγο ή ανωτέρω επιστήμη προτείνει την μουσική των «ήπιων τόνων».
Είναι εκπληκτικό αυτό που σήμερα η και­νούργια αυτή επιστήμη μας προτείνει, από πολύ παλιά (6ος μ.Χ. αιώνας) ήταν ήδη νόμος της Εκκλησίας! (Κανών ΟΕ’ της αγίας Έκτης, «Πενθέχτης», Οικουμενικής Συνόδου).
β. Το ήθος
Γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για τους ιεροψάλτες της εποχής του: «Μερικοί, κατά τη Θεία Λατρεία, καταφρονούν τον Θεό. Εκλαμβάνουν τα λόγια του Αγίου Πνεύματος ως κοινά!.. Τα λένε και κινούν τα χερια τους όπως-όπως. Μεταφέρουν στον ιερό ναό τους τρόπους των μίμων και των ορχηστρών! Σείονται ολόκληροι! Σε τίποτε δε διαφέρουν από τους μανιακούς! Άθλιε και ταλαίπωρε! Έπρεπε να τρέμεις αναπέμποντας την αγγελική δοξολογία. Να δοξολογείς τον Κτίστη με τρόμο για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες σου»(Εις Ησ.6,1)
Και σήμερα υπάρχουν ιεροψάλτες, που με­ταφέρουν στο αναλόγιο τους τρόπους των μίμων και των ορχηστρών (και θυμίζουν τραγουδιστές ορχήστρας!
γ. Γιατί;
Τί είναι εκείνο που τους κάνει να ψέλνουν δυνατά, κ.λ.π., και να σείονται ολόκληροι; Αλή­θεια, θα έψελναν μ’ αυτόν τον τρόπο, αν ό ιερός ναός ήταν τελείως αδειανός; Γιατί; Δεν είναι τότε ό Θεός παρών; Μα δεν ψέλνουν για τον Θεό!!! Ψέλνουν για να φάνουν αρεστοί (ωραίοι!) στο λαό!..Κίνητρο δηλαδή είναι το ακάθαρτο πάθος της ανθρωπαρέσκειας· της υπερηφάνειας. «Το δε βοάν και κραυγάζειν ου κατεσταλμένου(ταπεινού) ήθους, αλλά θρασέος εστί και γεγαυρωμένου», λέει ο μέγας ερμηνευτής των ιερών Κανόνων Ι. Ζωναράς.
δ. “Αγανακτεί ο ουρανός!
«Μετάστησον απ’ εμού ήχον ωδών σου, και ψαλμόν οργάνων σου ουκ ακούσομαι» (Αμώς 5:23). Πάρε από μπροστά μου τα ψαλτήρια σου! Δε θέλω να τ’ ακούω, λέει, διαμαρτύρεται, ο Κύριος!
ε. Συμπέρασμα:
• «Τοις ευθέσι πρέπει αίνεσις» (Ψαλμ. 32:1), Οι δίκαιοι, οι ταπεινοί τη καρδία, αυτοί πρέπει να υμνούν τον Κύριο.
• «Ψάλατε τω Κυρίω οι όσιοι αυτού» (Ψαλμ. 29:5). Τον υμνούν οι όσιοι. Γιατί αυτοί, και μόνο αυτοί, ξέρουν να υμνούν.

Πηγή: Αρχ. Βασ. Μπακογιάννη, Το φριχτό μυστήριο, εκδ. Ιχνηλασία 1997
www.proskynitis.blogspot.com
αναδημοσίευση απο το site http://www.diakonima.gr/

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΕΡΟΨΑΛΤΩΝ ΝΟΜΟΥ ΑΙΤΩΛΙΑΣ & ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ "ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ"

Ό σύλλογος Ιεροψαλτών Αιτωλίας & Ακαρνανίας "ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ" Ανακοινώνει σε όλα τα μέλη του συλλόγου, φίλους και γνώστες της εκκλησιαστικής μουσικής ότι η χορωδία θα ψάλλει ύμνους Υπαπαντής και Τριωδίου σε εκδήλωση που θα λάβει χώρα στο ναό του αποστόλου Παύλου στη Μεγάλη Χώρα το Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015.  Το σχολιασμό έχει αναλάβει ο λόγιος κληρικός π. Βασίλειος Μπρέσιακας, καθηγητής - θεολόγος.

Για το σκοπό αυτό κάθε Κυριακή απόγευμα και ώρα 7:30  πραγματοποιούνται σχετικές πρόβες στα γραφεία του συλλόγου-Μακρή 32-, δίπλα στο ναό της Αγίας Τριάδος Αγρινίου. 

Ένας δραστήριος σύλλογος με ψάλτες γεμάτους όρεξη, που ενεργοποιείται συχνά σε εκδηλώσεις. Τους ευχόμαστε χρόνια πολλά και ο Θεός να τους ευλογεί και να τους δίδει δύναμη να υμνούν και να δοξάζουν το Θεό. 

πηγή: "ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ"

Διαδικτυακή Βιβλιοθήκη Μελωδού του Βασίλη Κιαμηλίδη (Πρωτοψάλτου Βεροίας)

 Ένα πολύ ενδιαφέρον site από την Βέροια. Βυζαντινές μουσικές παρτιρούρες, με λειτουργίες και ακολουθίες σε μια πολύ όμορφη βυζαντινή γραφή, με την φροντίδα του Βασίλη Κιαμηλίδη, Πρωτοψάλτου Βεροίας. Μπορεί κάποιος ψάλτης να κατεβάσει ολόκληρες παρτιτούρες εντελώς δωρεάν. Τα θερμά συγχαρητήρια στον κ. Βασίλη Κιαμηλίδη.
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΤΟ SITE ΤΟΥ ΜΕΛΩΔΟΥ

Οι φίλοι από το Κονγκό που ψέλνουν ελληνικούς βυζαντινούς ύμνους

Κάνουν τον γύρο της Αφρικής, ψέλνοντας Βυζαντινούς Ύμνους στα ελληνικά. Δεν είναι Έλληνες, ούτε έχουν σχέση με την Ελλάδα.
Είναι οι Κοσμάς Ιλούνγκα και Δημήτρης Μπούα, είναι Ορθόδοξοι από το Κονγκό και έμαθαν να διαβάζουν ελληνικά λόγω της αγάπης του για την Βυζαντινή μουσική.

Δείτε τι δήλωσε ο Κοσμάς Ιλούνγκα στο New Greek TV, αλλά και τις ερμηνείες τους, που εντυπωσιάζουν.
«Κάποιοι όταν με βλέπουν και με ακούν λένε πως δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ένας Αφρικανός ψέλνει Βυζαντινή μουσική. Κι όμως, εγώ αυτό κάνω. Ό,τι μου έδωσε την ευκαιρία ο Θεός να κάνω». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Κοσμά Ιλούνγκα (πλήρες όνομα: Κοσμά Τσαφού Ιλούνγκα),............περισσότερα

πηγή: Αγιορείτικο Βήμα

ΑΝΑΙΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΚΩΜΩΔΙΖΕ ΚΑΙ ΧΛΕΥΑΖΕ ΤΟΝ ΙΕΡΕΑ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ

Επειδή εμμέσως ο χρήστης που διακωμώδησε τον Ιερέα, ότι δήθεν δεν έψαλλε σύμφωνα με την  βυζαντινή μουσική (κατ' άλλα αναφέρει ότι είναι 20 ετών, μικρός και χωρίς εμπειρία και επίσης σήμερα τον αναφέρει π. Νικόδημο από ....καβαρνό) κατεβάζουμε την ανάρτηση που είχε ανεβάσει με άλλο όνομα πριν από 2 μέρες.
Ένας άλλος λόγος που προχωράμε στην διαγραφή της ανάρτησης είναι ότι ο διαχειριστής της ομάδας, μερίμνησε έγκαιρα και κατέβασε την χλευαστική, κοροιδευτική, απαξιωτική και συνάμα αδιάντροπη ανάρτηση που έγινε στην ομάδα του εις βάρος του Ιερέα.
Άλλωστε νομίζει ότι τις δικές μας αναρτήσεις τις διαβάζει και ...η "κουτσή" Μαρία, ενώ οι δικές του είναι κρυφές και δεν διαβάζονται από κανέναν άλλον παρά μόνον από μέλη της ομάδας του.
Στην σημερινή ανάρτηση, αλλάζει λιγάκι το σκηνικό και ναι μεν μιλάει ότι δεν έχει εμπειρία, καθ' ότι 20 ετών και 1 χρόνο στο αναλόγιο, κατά τ' άλλα έχει την γνώση και την εμπειρία να μπορεί να διακρίνει......το πατριαρχικό ύφος!
Θεωρούμε το θέμα ότι έχει λήξει γι αυτό η ανάρτηση  που έθιξε το θέμα κατεβαίνει.
Όσο για την τελευταία παράγραφο, απλά του λέμε πρόσεχε τι γράφεις, έστω και σε κοινωνικές ομάδες, διότι διαβάζονται και από κόσμο που δεν είναι εγγεγραμμένοι στην ομάδα και όχι η κουτσή Μαρία αλλά και ο.... κουτσός ο Μπάμπης τις διαβάζει! διάβασε το προηγουμενο άρθρο που τα σχόλια της δημόσιας ομάδας που συμμετέχεις διαβάζονται απ' όλο το πλανήτη και είναι εμφανή δημοσίως  ΚΛΙΚ

Από τη μια κρίνουμε....από την άλλη δεν θέλουμε να κριθούμε !!

Από την μια μεριά κρίνουμε, από την άλλη δεν θέλουμε να κριθούμε! Και σε τελική ανάλυση τι είπαμε? Σάλο και αναστάτωση τους προκάλεσε ο σχολιασμός των ανάρμοστων συμπεριφορών και σχολίων σε σελίδα κοινωνικής διαδικτύωσης του facebook, ως προς ένα επίσημο Αρχιμανδρίτη (ιερέα), ψάλτη και μουσικό που με πάσα αυταπάρνηση, είτε τους αρέσει είτε όχι, (τα  like στα βίντεο του ξεπερνούν το 1.000.000) διαδίδει και συνεχίζει να διαδίδει, παγκοσμίως τη βυζαντινή μουσική!
Τώρα οι ίδιοι θεωρούν ότι αυτό "δεν είναι βυζαντινή μουσική". Μην το ακούς φίλε μου, άλλαξε κανάλι!!!! Μην βγαίνεις και γράφεις δημόσια "για τα ούζα" "για τα τσίπουρα" "για τον ναργιλέ" και χάσκεις με το συνάφι σου (μπορούμε να ανεβάσουμε όλη την συνομιλία, αν και ο διαχειριστής, εστω και καθυστερημένα σας πρόλαβε και την κατεβασε, επαναφέροντας το θέμα "ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ BLOG) και κοροϊδεύεις και διαπομπεύεις έναν ιερέα!!!! Μας πως το κάνεις αυτό? Ξεχνάς ότι αυτός την ζωή του την έχει αφιερώσει στον Ιησού Χριστό υμνώντας τον και λατρεύοντας τον?? Δεν σου αρέσει άλλαξε κανάλι!
η αλλιώς θα κληθείτε για 2 πράγματα: 1) Να αποδείξετε ότι αυτό που ψάλλει δεν είναι βυζαντινή μουσική & 2) να απολογηθείτε για τα όσα γράψατε, επεικαλούμενοι ότι είναι....κλειστή ομάδα! 

Πάμε στο άλλο τώρα
Η ομάδα καλέ μας φίλε του facebook (ξέρεις εσύ) είναι δημόσια. Δεν είναι κρυφή! Κατά συνέπεια ένας που δεν είναι γραμμένος στην ομάδα μπορεί να διαβάσει όλα τα σχόλια!!! Πως λες λοιπόν ότι εμείς χρησιμοποιούμε σχόλια της "ΚΛΕΙΣΤΗΣ" ομάδας σε μια δημόσια σελίδα???
Ούτε κλειστή είναι, ούτε μυστική η ομάδα σας στο facebook!! Ο καθένας μπορεί και διαβάζει και χωρίς να είναι μέλος, όλα όσα γράφονται!!! Άρα λοιπόν δεν είναι κλειστή και μυστική. Οπότε ουσιαστικά εμείς, σχολιάσαμε τα δημόσια σχόλια διαπόμπευσης τους πατέρα!!

 Για δες παρακάτω και να μας πεις αν είναι μυστική αυτή η ομάδα και μπορείς και τα διαβάζεις μόνο εσύ και οι φίλοι σου!!! Εδώ τα διαβάσαμε εμείς που ούτε καν είμαστε μέλη.

ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΜΗΝ ΛΕΜΕ ΑΝΟΗΣΙΕΣ. ΟΥΤΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΒΡΙΣΑΜΕ ΕΠΩΝΥΜΑ, ΑΠΛΑ ΣΧΟΛΙΑΣΑΜΕ ΤΙΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΕΓΡΑΦΕ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ??!!!


Να είστε καλά
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Συναυλία Βυζαντινής Μουσικής του Λεωνίδα Βλαχόπουλου

Την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου  στο Δημοτικό  Θέατρο Θέρμης, η Χορωδία Βυζαντινής Μουσικής του Κέντρου Πολιτισμού Ν. Ραιδεστού και ο χοράρχης Λεωνίδας  Βλαχόπουλος  πραγματοποίησαν  Χριστουγεννιάτικη Συναυλία Βυζαντινής Μουσικής όπου  συμμετείχαν:

Η Χορωδία Βυζαντινής μουσικής Πολιτιστικού Νέας Ραιδεστού|

 Ο Χορός των «Θεσσαλονικέων Υμνωδών» |  ο Μοναχός Ιάκωβος  και ο βυζαντινός χορός   Ηδύμελον.

Για περισσότερες πληροφορίες 

 http://www.activistis.gr/2014/12/blog-post_17.html

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ

Την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου και ώρα 19:00 στον Ιερό Ναό Αγίου Βλασίου Αχαρνών (Κεντρική Πλατεία) πραγματοποιήθηκε Χριστουγεννιάτικη Συναυλία: «και επί γης ειρήνη…»με τον εξαίρετο Πρωτοψάλτη και Χοράρχη Δημήτρη Καλομοίρη.
Πρισσότερες πληροφορίες στο ιστολόγιό του http://www.kalomoiris.gr/

Αφιερώματα σύγχρονων ψαλτών

 ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

1. Θεοδωρος Βασιλικός Άρχων Πρωτοψάλτης Κων/πόλεως (Πρωτ. Αγ. Θωμά Αμπελοκήπων)
2. Πέτρος Πάτρας Λαμπαδάριος Αγ. Θωμά Αμπελοκήπων-Καθηγητής Βυζαντινής Μουσικής 
3. Δημήτριος Βερύκιος -Καθηγητής Βυζ. Μουσικής-Πρωτοψάλτης Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Π. Φαλήρου 
4. Ηλίας Γιουρούκος - Χοράρχης-Πρωτοψάλτης Αγ. Δημητρίου Πειραιώς. πρ. Πρόεδρος ΟΜΣΙΕ (Ομοσπονδίας Ιεροψαλτων Ελλαδας)
5. Λυκούργος Αγγελόπουλος-Χοράρχης ΕΛΒΥΧ-Αρχων Πρωτοψάλτης Κων.πόλεως, Πρωτοψάλτης Αγίας Ειρήνης Αιόλου
6. Ανδρέας Ιωακείμ - Χοράρχης-Μουσικολόγος ΑΠΘ 

7. Ιωάννης Αθανασίου  Πρωτοψάλτης Αθηνών Αγία Αικατερίνη (πλάκα)

Σύγχρονοι Ιεροψάλτες

Σύγχρονοι Ψάλτες

1. Αβραμίδης Βασίλειος 
2. Αγγελίδης Κωνσταντίνος,
3. Αγγελόπουλος Λυκούργος (1941-2014+)
4. Αγροκώστας Βασίλειος ,
5. Αδάμ Νεκτάριος
6. Αετόπουλος Αντώνιος
7. Αθανασίου Ιωάννης
8. Αθιανός Απόστολος                                                   
9. Ακρίδας Θεόδωρος
10. Αλεξάνδρου Ιωάννης
11. Αλμυρούδης Ελευθέριος
12. Αμιρίδης Νικόλαος    
13. Αναστασίου Γρηγόριος Πρωτοψάλτης Αγ. Μαρίνης Ιλισσίων-Μουσικολόγος
14. Αλυγιζάκης Αντώνιος          
15. Ανδρέου Ματθαίος ,
16. Αντιπαρμάκης Ιωάννης
17. Αποστολόπουλος Απόστολος
18. Αρβανίτης Ιωάννης
19. Αρβανίτης Σωτήριος
20. Ασδρές Ραφαήλ
21. Αυγερινόπουλος Λεωνίδας
22. Αχιλλιάς Ιωάννης 
23. Δημήτρης Βερύκιος (Πρωτοψάλτης Ι.Ν. Κοιμήσεως Π. Φαλήρου)
24. Βαγενάς Κωνσταντίνος
25. Βαζάς Δημήτριος
26. Βαλληνδράς Απόστολος
27. Βαλωτής Απόστολος 
28. Βαμβουδάκης Εμμανουήλ
29. Βασιλειάδης Παρασκευάς  
30. Βασιλείου Θεόδωρος
31. Βασιλικός Θεόδωρος,(Άρχων Πρωτοψάλτης (Κων/πόλεως) 
32. Βινάκης Γεώργιος
33. Βογιατζόγλου Σωτήριος
34. Βογιατζόγλου Αριστοτέλης
35. Βουγιουκλής Αθανάσιος Άρχων Υμνωδός της Μ.τ.Χ.Ε.
36. Βουρλής Αθανάσιος
37. Γαλάνης Δημήτριος ,
38. Γαλάνης Παναγιώτης ,
39. Γεωργακόπουλος Σπυρίδων
40. Γεωργιάδης Νικόλαος ,
41. Γιαμαίος Ιάκωβο
42. Γιαννακάκης Φώτιος (Άρχων Πρωτοψάλτης Κωνσταντινουπόλεως)
43. Γιαννακάκης Θεόδωρος (Πρωτοψάλτης Αθηνών)
44. Γιάννου Νικόλαος ,
45. Γιαννούτσος Κωνσταντίνος (Πρωτοψάλτης Μητροπολιτικού Ναού Σάμου)
46. Γιουρούκος Ηλίας (Πρωτοψάλτης Ι.Ν. Αγ Δημητρίου Πειραιώς) 
47. Γκίκας Ευάγγελος ,
48. Γουβάκης Ευάγγελος (Βαγγές) ,
49. Γούναρης Βασίλειος ,
50. Γραμμένος Ευστάθιος ,
51. Γρηγοριάδης Αριστείδης ,
52. Γρηγοριάδης Γεώργιος ,
53. Γρηγοριάδης Νικόλαος 
54. Δαρλάσης Γεώργιος
55. Δαρμογιάννης Ιωάννης
56. Δασκαλάκης Εμμανουήλ
57. Δασκαλούδης Κυριαζής Πρωτοψάλτης Μητρ. Ναού Αγ. Αχιλλείου (Λάρισα)
58. Δεβρελής Αστέριος Άρχων Πρωτοψάλτης της Μ.τΧ.Ε.
59. Δελιανίδης Αριστείδης
60. Δερμούσης Παναγιώτης
61. Δημητρακόπουλος Δημήτριος
62. Δημητρακόπουλος Νικόλαος
63. Δημητρουλόπουλος Γεώργιος
64. Διαμαντόπουλος Άγγελος
65. Δόντσιος Στέφανος (Αρχων Πρωτοψάλτης της Μ. τ.Χ.Ε.) Πρωτοψάλτης   Μητροπολιτικού Ναού Φλωρίνης
66. Δουκάκης Πέτρος
67. Επιτροπάκης Δημήτριος
68. Ερσωτέλος Θεολόγος (τ. Πρόεδρος Ιεροψαλτών Αττικής (+2014)
69. Ευθυμιάδης Αβραάμ
70. Ευθυμιάδης Κωνσταντίνος
71. Ζαγκανάς Δημήτριος
72. Ζαρακοβίτης Κωνσταντίνος
73. Zάρκος Γρηγόριος
74. Ζιαζιάς Γεώργιος
75. Ζιούβας Ανδρέας
76. Θεοδοσόπουλος Χρύσανθος
77. Θεοδωρακόπουλος Φώτης
78. Ιωαννίδης Απόστολος
79. Ιωαννίδης Δημήτριος (Άρχων Πρωτοψάλτης Κωνσταντινουπόλεως)
80. Ιωαννίδης Χρυσοβαλάντης
81. Ιωακείμ Ανδρέας (Λαμπαδάριος Μητ/κού Ναού Λαμίας (Μουσικολόγος-  Διευθυντής της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής)
82. Κακουλίδης Γεώργιος
83. Κακουλίδης Νικόλαος
84. Καλπακίδης Γεώργιος
85. Καλπακίδης Απόστολος
86. Καραμάνης Αθανάσιος
87. Καλομοίρης Δημήτριος 
88. Κατσιφής Βασίλειος (Άρχων Πρωτοψάλτης της Μ.τ.Χ.Ε.)
89. Καράς Σίμων
90. Καμπανίδης Παναγιώτης
91. Κατσούλης Κωνσταντίνος
92. Καππές Γεώργιος
93. Καραγιάννης Μιχαήλ
94. Καραγιαννάκης Γεώργιος
95. Καρακίτσος Γεώργιος
96. Καρασταμάτης Ιωάννης
97. Καρακατσάνης Χαράλαμπος
98. Καλλίνικος Θεόδουλος
99. Κανδηλάκης Κωνσταντίνος
100. Καραμπάσης Δανιήλ
101. Κατσικλής Α. Δημήτριος
102. Καστελιώτης Ευστάθιος
103. Καλπακίδης Απόστολος
104. Καλπακίδης Δημήτριος
105. Καλαφάτης Αθανάσιος
106. Κατσικλής Ηλ. Δημήτριος
107. Κεσσάκης Ιωάννης
108. Κουτσιούλης Κωνσταντίνος
109. Κούντριας Ιωάννης
110. Κετσετζής Φώτιος
111. Κλωναρίδης Ιωάννης (Πρωτοψάλτης Καβάλας)
112. Κομπίτσης Απόστολος
113. Κωνσταντίνου Γεώργιος
114. Κορωνιώτης Ευθύμιος
115. Κούνας Άγγελος
116. Κιαμηλίδης Βασίλειος (Πρωτοψάλτης Βεροίας)
117. Καπαρός Θεοφάνης
118. Καριανός Δημήτριος
119. Καλογερόπουλος Βασίλειος
120. Κουτσόγιαννος Βασίλειος
121. Κοντοφρύδης Ζαχαρίας
122. Κουτράς Παναγιώτης
123. Κουτζουράδης Χριστόφορος
124. Κοκκορίκος Θεόδωρος
125. Κουτσιμανής Ιορδάνης
126. Κοτσώνας Ευάγγελος
127. Κοντογιώργης Δημήτριος
128. Κουμεντάκης Λάζαρος
129. Κουλούρης Εμμανουήλ
130. Κερμελίδης Φώτιος
131. Κλάδης Αντώνιος
132. Κομποτιάτης Δημοσθένης
133. Λαγούρος Κωνσταντίνος
134. Λαζαρίδης Γεώργιος
135. Λαμπρόπουλος Γεώργιος
136. Λέκκας Δημήτριος
137. Λεμονόπουλος Γεώργιος
138. Λεονάρδος Αντώνιος
139. Λιάκος Ιωάννης
140. Λιλιόπουλος Νικ. Άκης (Πρωτοψάλτης Αγ. Δημητρίου Όπλων)
141. Λυμπέρης Ιωάννης
142. Μελέτης Μιχαήλ
143. Μαργαριτόπουλος Αλέξανδρος
144. Μαϊδανόγλου Σπυρίδων
145. Μακρογιώργος Ιωάννης
146. Μεϊντανάς Γεώργιος 
147. Μεντάκης Αναστάσιος
148. Μαρίνος Παναγιώτης
149. Μαργαρίτης Άγγελος
150. Μάνος Πασχάλης (Άρχων Πρωτοψάλτης Κωνσταντινουπόλεως)
151. Μάρκος Κωνσταντίνος
152. Μήτρος Δημήτριος
153. Μηναΐδης Μηνάς
154. Μήττας Παρμενίων
155. Μπαντής Βασίλειος
156. Μπιλάλης Γεώργιος
157. Μπιλάλης Κωνσταντίνος
158. Μπερερής Ιωάννης
159. Μιχελουδάκης Αντώνιος
160. Νικάκης Γεώργιος
161. Νταραβάνογλου Γρηγόριος
162. Νταραβάνογλου Χάρης
163. Νεραντζής Δημήτριος
164. Νεοχωρίτης Παναγιώτης
165. Νόνης Βασίλειος
166. Νίκου Δημήτριος
167. Νικολουτσόπουλος Γεώργιος
168. Νικολέρης Κυριαζής
169. Νικολουτσόπουλος Αλέξιος
170. Νικολάου Νικόλαος
171. Ντόβολος Γεώργιος Πρωτοψάλτης Αγ. Δημητρίου Βύρωνα
172. Ναούμ Γεώργιος
173. Ξανθάς Γεώργιος
174. Ξάφης-Στρεμπίνος Νικόλαος
175. Ξουπάς Πασχάλης 
176. Παπακωνσταντίνου Κωνσταντίνος
177. Παπαστεφανάκης Μιλτιάδης
178. Παπαδάκης Εμμανουήλ
179. Παπαδόπουλος Αντώνιος
180. Παπαγεωργίου Κων. Δημήτριος
181. Παπανικολάου Γεώργιος
182. Πάππας Γεώργιος
183. Πήλιουρας Σταύρος Αθανάσιος
184. Πασχαλίδης Ζαχαρίας
185. Παναγιωτίδης Παναγιώτης
186. Πάτρας Πέτρος
187. Παπαχρήστος Απόστολος
188. Πρεβεζιάνος Γεράσιμος
189. Περιστέρης Σπυρίδων
190. Περπινιάς Μιχαήλ
191. Πλαΐτης Αντώνιος
192. Παπαδημητρίου Νικόλαος
193. Παπασάββας Μιχαήλ
194. Παπαδόπουλος Ιωάννης
195. Παϊβανάς Αθανάσιος
196. Προικιός Γεώργιος
197. Πατρώνας Αντώνιος
198. Παναγούλης Αθανάσιος
199. Παπαγεωργίου Γεώργιος
200. Παπασάββας Νικόλαος
201. Πανάς Κωνσταντίνος
202. Ρίσσος Βασίλειος
203. Στουραϊτης Ανάργυρος
204. Σουρλαντζής Δημήτριος
205. Σύρκας Γεώργιος
206. Σφήκας Λεωνίδας
207. Σερέτης Χρήστος
208. Στρουμπάκης Μιχάλης
209. Συμεωνίδης Χάρης
210. Σχώρης Ιωάννης
211. Σιαπερόπουλος Γεώργιος Πρωτοψάλτης Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Θέρμης-Θεσ/κης)
212. Στάθης Νικόλαος
213. Σταύρου Χρήστος
214. Σόμαλης Παναγιώτης
215. Σέπκας Γεώργιος
216. Σπανός Γεώργιος
217. Σωτηρίου Νικόλαος
218. Στεργιόπουλος Θεοδόσιος 
219. Σωφρονιάδης Ιωάννης
220. Σπερδούλης Κωνσταντίνος
221. Σαριδάκης Ιωάννης
222. Τζανίδης Φώτιος
223. Ταλιαδώρος Χαρίλαος (Άρχων Πρωτοψάλτης της Μ.Τ.Χ.Ε)
224. Τασόπουλος Κωνσταντίνος
225. Τζανάκος Βασίλειος
226. Τζιώβας Ιωάννης
227. Τόλιας Χρήστος
228. Τσαβαρής Μιχαήλ
229. Τσαγγαράς Ανδρέας
230. Τσαγκαρίδης Χρήστος
231. Τσακίρογλου Χρήστος
232. Τσαμκιράνης Ματθαίος
233. Τσαρούχας Ευάγγελος
234. Τσατσαρώνης Γεώργιος (Άρχων Πρωτοψάλτης της Μ. τ Χ.Ε.)
235. Τσερκέζης Χαράλαμπος
236. Τσιοτσιόπουλος Ιωάννης Ι.Ν. Αγίας Ειρήνης Αιόλου  
237. Τσουκαλάς Θεοδόσιος
238. Τσούνης Ιωάννης Χοράρχης-Πρωτοψάλτης Εισοδίων της Θεοτόκου
239. Υφαντής Σπυρίδων
240. Φακίνος Δημήτριος
241. Φανάρας Γεώργιος
242. Φραγκάκης Ηλίας 
243. Φραγκούλης Ηλίας
244. Φορτωμάς Παύλος Πρωτοψάλτης Ι.Ν.Αγ. Ανδρέα Λαμπρινής (Γαλάτσι)
245. Φόρτης Γεράσιμος
246. Φωτόπουλος Κωνσταντίνος
247. Φωτόπουλος Σωτήριος
248. Χαλδαιάκης Αχιλλέας
249. Χαρδαβέλλας Ευγένιος 
250. Χασανίδης Ιωάννης
251. Χατζηθεοδώρου Θεόδωρος
252. Χατζημάρκος Εμμανουήλ
253. Χατζής Στάικος
254. Χατζησταμάτης Νικόλαος
255. Χατζηχρόνογλου Γεώργιος
256. Χατζηθεοδώρου Γεώργιος
257. Χατζηγεωργίου Δημήτριος
258. Χριστοδούλου Ανδρέας
259. Χριστοδούλου Δημήτριος
260. Χαλκιάς Χρήστος
261. Χανουμίδης Νικόλαος
262. Χρήστου Ιωάννης
263. Ψάλλας Χρήστος
264. Ψάλτης Κυριάκος Εξωμετοχίτης
     
     πηγή: psaltologiοn.com